Graasmasker

Steeds meer paarden hebben last van overgewicht.

Het is niet eenvoudig om de opname van de hoeveelheid gras of hooi te beperken. Graasmaskers worden steeds vaker geadviseerd om de voeropname te verminderen.

Onderzoek wijst uit dat een graasmasker geen negatieve invloed uitoefent op het sociale gedrag of het welzijn van paarden. In vele gevallen heeft een graasmasker zelfs een kalmerend effect. 
Graasmaskers zijn zeer effectief in de aanpak van overgewicht. Ze zorgen ervoor dat een paard of pony 30 tot wel 83 procent minder gras binnenkrijgt.

Lichaamstaal

Doordat een graasmasker de mond en de neusharen bedekt, heeft het wel invloed op het graasgedrag en de lichaamstaal van paarden. Ze kunnen met het masker niet ‘groomen’, hun gezichtsuitdrukking tonen of bijten. Onderzoek toont echter aan dat dit niet zorgt voor een verhoogd stressniveau en dat het zelfs een kalmerende invloed heeft.

Amy Burk van de Universiteit van Maryland (Verenigde Staten) deed onderzoek naar het effect van graasmaskers, samen met studente Kristina Davis. Zij presenteerden de resultaten van hun onderzoek tijdens het Equine Science Society Symposium.

Zes mini-paarden

Burk en Davis gebruikten voor hun onderzoek zes mini-paarden, die erom bekend staan snel last te hebben van overgewicht. Zij stonden gedurende het onderzoek verdeeld in drie groepen voortdurend op drie verschillende weides.  Eén groep zonder masker, één groep met tien uur per dag een graasmasker op, en één groep die het masker de hele dag op had.

Het gedrag van de pony’s werd voortdurend op video vastgelegd en bovendien werden factoren als gewicht, body conditie score, halsomvang en buikomvang veelvuldig vastgelegd. Iedere pony kreeg ook een score tussen één en vijf dat de acceptatie van het graasmasker weer moest geven. Een 1 staat voor volledige acceptatie, een vijf voor afwijzing.

Indicators daarvoor waren hartslag en cortisol-gehalte in het speeksel, dat de hoeveelheid stress aangeeft.

Enkele conclusies

De pony’s die de graasmasker onbeperkt om hadden vielen af, maar vertoonden geen andere fysieke veranderingen. Ze vertoonden geen stereotype gedrag of frustratie.
De pony’s die tijdelijk een graasmasker droegen, graasden minder en rustten meer.
De pony’s met een graasmasker graasden langduriger en moesten dus harder werken om aan gras te komen. Ze hadden een lagere hartslag en vertoonden meer variatie in hartslag.

Er was tussen de verschillende groepen geen verschil in het cortisol-gehalte in het speeksel.

Pony’s bij elkaar

Een soortgelijk onderzoek op een grotere weide met alle pony’s bij elkaar toonde aan dat de pony’s met een permanent graasmasker gewicht verloren, terwijl de pony’s uit de andere twee groepen juist zwaarder werden. “Klaarblijkelijk konden de pony’s die slechts tijdelijk een masker droegen het gebrek aan gras er weer bij-eten,” aldus Burk.

De pony’s legden allemaal dezelfde afstand af, omdat ze als kudde functioneerden. “De pony’